Ratusz
Historia Ratusza Miejskiego ma swój początek w wieku XIV i XV.
Jak wskazują najstarsze wzmianki, był to budynek wystawiony w murze pruskim, pokryty gontem z trzema sukiennicami z trzech stron, otoczony straganami. Wielokrotnie ulegał zniszczeniu, najpierw w 1657 r. wskutek najazdu Tatarów, a w latach późniejszych także na skutek wielkiego pożaru miasta w roku 1733. Odbudowany zgodnie z projektem Michaela Landmana – architekta z Królewca wykorzystując powszechnie stosowaną techniką muru pruskiego. W roku następnym Ratusz Miejski ponownie spłonął, jednak już w dwa lata później zrealizowano jego odbudowę z cegły, na zachowanych wcześniej fundamentach. Krótko po odbudowie, od strony południowego zachodu dobudowano parterową przybudówkę z funkcją remizy strażackiej.
Na początku XIX wieku, według relacji ówczesnego burmistrza, znajdowała się tam izba sądownicza, pomieszczenia dla aresztantów, pokój obrad magistratu, dzwon miejski i zegar. Na dole zaś swoją lokalizację znalazła izba oficerska, odwach, mieszkanie sługi, w piwnicy natomiast remiza na węże strażackie i inne narzędzia gaśnicze. W XIX w. przeprowadzono niewielkie modernizacje pomieszczeń wewnątrz budynku, zmieniono także formę okien a przybudówce dodano detal neogotycki.
Ratusz Miejski znaczących zniszczeń doznał także podczas działań wojennych w listopadzie 1914 r. Wtedy to zniszczeniu uległa wieża i większa część połaci dachu. W roku następnym, w ramach zaplanowanej ogólnej odbudowy miasta wyremontowano dach, jednak nie odbudowano wieży.
Po uszkodzeniach z I wojny światowej ratusz odbudowano w 1922 roku. Do XVIII-wiecznej zabudowy dodano wówczas nowe, neorenesansowe szczyty, wejście od strony ul. Władysława Jagiełły z balkonem i dwoma kolumnami oraz wieżę, którą zniszczono w czasie wojny. Umieszczony na niej zegar pochodzi z Gdańskiej pracowni. Wtedy to, niedużej budowli nadano wybujałe architektonicznie akcenty przywołujące w swoich detalach polskie akcenty z epoki baroku i renesansu. Wówczas to budynek utracił, z wyłączeniem drobnych szczegółów, swój pruski charakter, i taki właśnie wygląd prezentuje do chwili obecnej.
Pod budynkiem znajduje się pięć średniowiecznych piwnic, które zachowały się do dnia dzisiejszego, lecz są niedostępne.
Galeria zdjęć
